Type 039 ေရငုပ္သေဘၤာမ်ား

တရုတ္ေရငုပ္သေဘၤာ တစ္စင္းဟာ အေမရိကန္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာရဲ့ ေတာ္ပီတို တစ္ကမ္းစာမွာ ေရေပၚတက္ျပဖူးတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားဖူးသူမ်ားရွိပါလိမ့္မယ္။ ဖ်က္သေဘၤာေတြ၊ ကင္းေထာက္ေလယာဥ္ေတြ ေခတ္မီ ေထာက္လွမ္းေရး ကိရိယာ အျပည့္နဲ႔ ခ်ီတက္သြားလာေလ့ရွိတဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ အင္အားျပည့္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာၾကီးနားကို တရုတ္လုပ္ ေရငုပ္သေဘၤာဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကပ္လာႏိုင္စရာ မရွိဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၆ရက္ေန႔ အေရွ႕တရုတ္ပင္လယ္ျပင္မွာ ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ေရး လုပ္ေနၾကတဲ့ ဒါဇင္နဲ႔ ခ်ီတဲ့ ႏိုင္ငံစံု ေရတပ္သေဘၤာေတြရဲ့ အလယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ဂ်ပန္အေျခစိုက္ အေမရိကန္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ Kitty Hawk ရဲ့ အနား ေရမိုင္၅မိုင္ေလာက္မွာ တရုတ္ရဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာဟာ ေရေပၚတက္ျပခဲ့ပါတယ္။ ပထမကေတာ့ ဒါဟာ ရုရွားလုပ္ Kilo အတန္းအစား ေရငုပ္သေဘၤာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ တရုတ္လုပ္ Song class ေရငုပ္သေဘၤာတစ္စင္းျဖစ္ျပီး အျခား သေဘၤာမပါပဲ တစ္စင္းထဲလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

Song အတန္းအစား ေရငုပ္သေဘၤာေတြဟာ ပံုစံ၀၃၅ ရိုမီရိုေတြျပီးရင္ တရုတ္ကိုယ္ပိုင္ထုတ္ ပံုစံျဖစ္ျပီး ပံုစံ၀၃၉ လို႔ ေခၚတဲ့ တစ္စင္းတည္းသာ မူလ ပံုစံအတိုင္း တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္း ပထမ တစ္စင္း တည္ေဆာက္ျပီးစီးခ်ိန္မွာ ေရအနက္၊ လက္ႏွက္တင္ေဆာင္ႏိုင္မွဳ၊ ေထာက္လွမ္းေရး ကိရိယာပိုင္းေတြမွာ အားရစရာ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေရေအာက္ လွဳပ္ရွားမွဳ ပံုစံဟာ အရင္ ေရငုပ္သေဘၤာ ပံုစံအေဟာင္းေတြလို ျဖစ္ေနလို႔ အသံဆူညံျပီး ေရေအာက္ လွဳပ္ရွားရာမွာ ေႏွးေကြးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သေဘၤာရဲ့ ပံုစံကို အနည္းငယ္ျပင္ဆင္ျပီး သေဘၤာကိုယ္ထည္ကို ရာဘာျပားေတြ ထည့္သြင္းကာ အသံုလံုေစတဲ့ စနစ္ေတြ ထည့္သြင္းကာ ထပ္မံစမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ သေဘၤာအမွတ္ ၃၂၀ဟာ မူရင္းပံုစံျဖစ္ျပီး သေဘၤာရဲ့ Tower မွာ ေရွးရိုးစြဲပံုစံ ၂ဆင့္ဒီဇိုင္းျပဳလုပ္ထားပါတယ္။ ၁၉၉၁မွာတစ္ၾကိမ္ ၁၉၉၄မွာ တစ္ၾကိမ္ စမ္းသပ္ ေရခ်ခဲ့ျပီး ေနာက္မွာေတာ့ သေဘၤာပံုစံကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ပံုစံေဟာင္း(အေပၚ) ပံုစံသစ္ (ေအာက္)

Wuhan နဲ႕ Jiangnan သေဘၤာက်င္း၂ခုကို ဒီဇိုင္းဆြဲေစခဲ့ရာမွာ Wuhan သေဘၤာက်င္းက ဒီဇိုင္းပံုစံ Agosta-90B ရဲ့ သေဘၤာ ကိုယ္ထည္နဲ႔ မူလ ၃၂၀ ရဲ့ ေရယက္ပံုစံကို တြဲဖက္ေစျပီး ဒလက္၇ခုပါ ပန္ကာအသစ္ကိုပါ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ Type039G လို႔ ေခၚဆိုခဲ့ျပီး စမ္းသပ္ခဲ့ရာမွာ အသံလံုတဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာ အမ်ိဳးအစားအသစ္ တစ္ခုအျဖစ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ မူလက ေတာ္ပီတိုနဲ႔ မိုင္းစစ္ဆင္ေရးကိုသာ စဥ္းစားခဲ့တာ ျဖစ္ျပီး ပံုစံ၀၃၉ဂ်ီေတြ (၃၂၁၊ ၃၂၂၊၃၁၄) ေရခ်တဲ့ ၁၉၉၉ ႏွစ္မွာေတာ့ ဒံုးပ်ံ ပစ္လႊတ္လို႔ရတဲ့ နည္းပညာေတြ ကို ထပ္မံထည့္သြင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၃၂၃ နဲ႔ ၃၁၄ဟာ ဒံုးပ်ံ ပစ္ခတ္ႏိုင္ျပီး အသံလံုတဲ့ အင္ဂ်င္အသစ္ကို ထည့္သြင္းလို႔ ၂၀၀၄နဲ႔ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ေရခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္ သေဘၤာ ၃စင္းရဲ့ ေတာ္ပီတိုျပြန္ေတြနဲ႔ ေရဒါစနစ္ေတြကို ဒံုးပ်ံပစ္လို႕ရမယ့္ စနစ္ေတြအျဖစ္ အဆင့္ျမင့္တင္ ထားသလား မထားခဲ့ဘူးလားဆိုတာ မေသခ်ာပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၅ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပထမဆံုး ၃၂၀ ကလြဲလို႔ Song အတန္းအစား အားလံုးကို အသံလံု အင္ဂ်င္စနစ္သစ္၊ အီလက္ေထာနစ္ စနစ္သစ္ေတြနဲ႔ ဒံုးပ်ံပစ္ခတ္ႏိုင္တဲ့ ေတာ္ပီတိုျပြန္ေတြ တပ္ဆင္ အဆင့္ျမင့္ခဲ့ တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ ျပန္လည္ျဖည့္တင္းစရာ မလိုတဲ့ စနစ္ AIP စနစ္ကို စမ္းသပ္တပ္ဆင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႔လဲ ဆိုပါတယ္။

မူလ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ားဆီက တရုတ္ဟာ ဆိုဗီယက္နည္းပညာသံုး မင္အတန္အစား ရိုမီရို သေဘၤာေတြကိုသာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး သည္သေဘၤာေတြကို အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာသံုး ေရဒါေတြ ဆိုတာ စနစ္ေတြ တပ္ဆင္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ ေတာ္ပီတိုေတြနဲ႔ ဒံုးပ်ံေတြ ပစ္ခတ္ႏိုင္ဖို႔ပါ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ျဖစ္ျပီး AIP စနစ္ကို တပ္ဆင္ရာမွာေတာ့ အခက္အခဲအမ်ားၾကီးရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပံုစံေဟာင္း ရိုမီရိုေတြကို အဆင့္ျမင့္တာနဲ႔ ပံုစံသစ္ song ေတြ တည္ေဆာက္တဲ့ အစီအစဥ္၂ခုဟာ အားျပိဳင္လြန္ဆြဲခဲ့တာျဖစ္ျပီး ပထမ ၃၂၀မွာ ဒံုးပ်ံ စမ္းသပ္ပစ္လႊတ္တာ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့တာရယ္၊ အသံဆူညံမွဳမွာ အဆင့္ျမင့္ ရိုမီယိုေတြနဲ႔ သိပ္မျခားနားတာရယ္ေၾကာင့္ ၅ႏွစ္ေလာက္ ေနာက္က်ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒံုးပ်ံပစ္ခတ္ရာမွာ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ ရိုမီရိုေတြကို ၁၉၉၀ျပည့္လြန္ေတြမွာ ဒံုးပ်ံမ်ားနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ အီလက္ေထာနစ္ စနစ္မ်ား တပ္ဆင္ေရးနဲ႔ AIP စနစ္တပ္ဆင္ရာမွာ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ AIP စနစ္နဲ႔ အဆင့္ျမင့္ ကြန္ျပဴတာစနစ္မ်ား တပ္ဆင္ရာမွာ လံုးဝ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ရျပီး ေရငုပ္သေဘၤာ အသစ္ကို စိတ္ဝင္တစား အသက္ျပန္သြင္းခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၄ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပံုစံ၀၃၉ဂ်ီ အမ်ိဳးအစား ၄စင္း ပံုစံေဟာင္း ၁စင္း အပါအဝင္ ၅စင္း ရွိေနခဲ့ျပီး တရုတ္ဟာ သိပ္ကို အသံတိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ သူပိုင္ ေရငုပ္သေဘၤာေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျပီလို႔ ေၾကျငာပါေတာ့တယ္။ သေဘၤာအမွတ္ ၃၂၅ မွာ AIP စနစ္ကို ထည့္သြင္းစမ္းသပ္ျပီး ကြန္ျပဴတာ စနစ္သံုး အဆင့္ျမင့္ စနစ္ေတြကို ထည့္သြင္းဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အခက္အခဲ မ်ားစြာ ရွိတာေၾကာင့္ သေဘၤာ ပံုစံကို အသစ္တည္ေဆာက္ဖို႔ နဲ႔ အေဟာင္းကိုပင္ အဆင့္ျမင့္ဖို႔ လြန္ဆြဲခဲ့ၾကရျပန္ပါတယ္။ ဝယ္ယူအသံုးျပဳေနရတဲ့ ကီလိုအမ်ိဳးအစား သေဘၤာ အသစ္ေတြမွာ ပါဝင္တဲ့ ကြန္ျပဴတာစနစ္ေတြကို အသံုးျပဳဖို႔နဲ႔ အင္ဂ်င္ အသစ္၊ AIP စနစ္ကို ထည့္သြင္းဖို႔ ဆိုရင္ သေဘၤာ ကိုယ္ထည္ကို ပံုစံအသစ္တည္ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္ျပီး ကီလိုအတန္းအစားပံုစံ အသစ္ ၀၃၉ေအ ဒါမွမဟုတ္ ၀၄၁ လို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ ပံုစံေဟာင္း သမားေတြကေတာ့ ၀၃၉ဂ်ီ၁ ကို တင္ျပခဲ့ျပီး ဧရာခင္းျပီးသား သေဘၤာေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပခဲ့ပါတယ္။ 

သေဘၤာ အေဟာင္းသမားေတြက အသာရခဲ့ျပီး ေဆာက္လုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ျပီးသား သေဘၤာေတြကို အျပီးထိ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ သေဘၤာတူခဲ့ပါတယ္။ အင္ဂ်င္အသစ္၊ သေဘၤာကိုယ္ထည္ အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ျပီး ၀၃၉ဂ်ီ၁ ေတြကို ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ AIP စနစ္အတြက္ ဘထၳရီေတြ ကြန္ျပဴတာ စနစ္အတြက္ ေနရာ ေပးလိုက္ရလို႔ AIP စနစ္သံုးလို႔ ေခၚဆိုလို႔ရေပမယ့္ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္တဲ့ စနစ္မဟုတ္ပဲ မူလ ၀၃၉ ေတြလို သေဘၤာသားေတြအတြက္ က်ဥ္းၾကပ္ေနဆဲပါ။ AIP စနစ္အငယ္စား သို႕မဟုတ္ တစ္ပိုင္းတစ္စလို႔ ေျပာရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သေဘၤာအမွတ္ ၃၂၅ကလြဲလို႕ AIP စနစ္ကို ထည့္သြင္းျခင္း မရွိေတာ့ပဲ အျခား လက္ႏွက္ပိုင္းနဲ႔ အင္ဂ်င္ပိုင္းကိုသာ အဆင့္ျမင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း AIP စနစ္လို အသံုးျပဳႏိုင္တဲ့ လ်ပ္စစ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ အဆင့္ျမင့္ ျပဳျပင္ခဲ့တယ္လို႔လဲ ဆိုျပန္ပါတယ္။ သေဘၤာသား ဦးေရကို ၆၀ကေန ၅၀အထိ ေလ်ာ့ခ်ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ရတဲ့ စနစ္ေဟာင္း (ကီလို ၆၆၃ကဲ့သို႕) ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာေတာ့ သေဘၤာအမွတ္ ၃၁၄ကေနစလို႔ ၃၁၈အထိဟာ ဂ်ီ၁ အမ်ိဳးအစားေတြ အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားျပီး ၀၃၉၊ ၀၃၉ဂ်ီ၊ ၀၃၉ဂ်ီ၁ အမ်ိဳးအစား စုစုေပါင္း ၁၃စင္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသည္ထဲမွာ စမ္းသပ္ခံ ယာဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ ၃၂၀နဲ႔ ၃၂၅ လို ေတြကို ထည့္တြက္သလား မတြက္သလားကေတာ့ မသိရပါဘူး။ 

ပံုစံ ၀၃၉ အတန္းအစားေတြဟာ  ပ်မ္းမွ် တန္ခ်ိန္ ၂၂၀၀ေက်ာ္၊ လံုးပတ္ ၈မီတာခြဲ၊ ကိုယ္ထည္အက်ယ္ ၅မီတာခြဲ၊ အရွည္ ၇၅မီတာ ရွိပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ ဒီဇယ္အီလက္ေထာနစ္ စနစ္သံုးျဖစ္ျပီး AIP စနစ္ ပါဝင္တယ္ မပါဝင္ဘူးဆိုတာ မသိရပါဘူး။ သေဘၤာသား၅၀+အရာရွိ၁၀ ေပါင္း ၆၀(သို႕မဟုတ္)၅၀ ဦးနဲ႔ ေမာင္းနွင္ရျပီး  ပင္လယ္ျပင္မွာ ၃၀ကေန ၄၅ရက္ထိ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္နာရီကို ေရမိုင္၂၂မိုင္ႏုန္း ခုတ္ေမာင္းႏိုင္ပါတယ္။ ေရအနက္ ၃၀၀မီတာထိ ငုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္ပီတိုျပြန္ ၆ခုပါဝင္ျပီး ေတာ္ပီတို ၁၈လံုးနဲ႔ YJ-8 (C-801-2) လို ဒံုးပ်ံေတြ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ မိုင္းစစ္ဆင္ေရး အတြက္ဆိုရင္ မိုင္း ၃၆လံုးသယ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ျပင္သစ္လုပ္ ဦးပိုင္းမွာTSM-2233 , ကိုယ္ထည္ေဘးမွာ TSM2255 ဆိုနာမ်ား တပ္ဆင္ထားပါတယ္။  ဒါမွမဟုတ္ ပံုစံတူ တရုတ္ထုတ္ ဆိုနာ စနစ္မ်ား တပ္ဆင္ထားပါတယ္။ ေရွ႕တူရွဴမွာ ပစ္မွတ္ ၁၂ခုထိ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ျပီး ပတ္ပတ္လည္ ၃၀ကီလိုမီတာ အတြင္းက ပစ္မွတ္၄ခုကို ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္ပါတယ္။ SRW209 ကဲ့သို႔ ေရဒါမ်ားတပ္ဆင္ထားပါတယ္။ မ်က္ႏွာျပင္ရွာေဖြေရးနဲ႔ ေလေၾကာင္းကင္းေထာက္ ေရဒါငယ္ေတြကိုလဲ တပ္ဆင္ထားပါတယ္။ ေရဒါသတိေပးစနစ္မ်ားနဲ႔ အီလက္ေထာနစ္ စစ္ဆင္ေရး တန္ျပန္စစ္ဆင္ေရး စနစ္မ်ားကိုလဲ တပ္ဆင္ထားပါတယ္။ MTU 16V396SE84 ဂ်ာမနီအင္ဂ်င္ကို အသံုးျပဳပါတယ္။

 

ေတာ္ပီတိုျပြန္မွ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ YJ-8

သေဘၤာက ထြက္လာတဲ့ လွိဳင္းကို ေျခရာခံလို႕ျဖစ္ေစ၊ ေရဒါလမ္းညႊန္မွုနဲ႕ ျဖစ္ေစ အျမန္ႏုန္း တစ္နာရီေရမိုင္ ၄၀ထိရွိျပီး ၁၅ကီလိုမီတာထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္တဲ့ Yu-4 တရုတ္ထုတ္ ေတာ္ပီတိုေတြ၊ ေရငုပ္သေဘၤာခ်င္းအတြက္ ဝိုင္ယာလမ္းညႊန္မွုနဲ႔ ပဲ့ထိမ္းပစ္ခတ္ႏိုင္တဲ့ Yu-6 ေတာ္ပီတိုေတြ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ Yj-8 လိုဒံုးပ်ံေတြကိုေတာ့ ၈၀ကီလိုမီတာထိသာ ပစ္ခတ္ႏိုင္ျပီး ေလေၾကာင္းနဲ႔ အျခားေရဒါအကူအညီနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ဒံုးပ်ံစနစ္ကို လိုက္လို႔ ၁၂၀မွ ၂၀၀ကီလိုမီတာထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္ပါတယ္။ CY-1 လို ေရငုပ္သေဘၤာဖ်က္ ဒံုးပ်ံေတြကို စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ တပ္ဆင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ 

၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပံုစံ၀၃၉ ထုတ္လုပ္မွဳ အားလံုးအဆံုးသတ္ကာ ၀၃၉ေအ ရဲ့ ထပ္မံမြန္းမံထားတဲ့ ဒီဇိုင္းသစ္ ၀၄၁ Yuan အတန္းအစား သေဘၤာေတြ စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ တရုတ္ ေရငုပ္သေဘၤာတစ္စင္းရဲ့ အစြမ္းျပမွဳဟာ နည္းပညာသစ္ ေရငုပ္သေဘၤာ တည္ေဆာက္မွဳအတြက္ ပံုစံ၀၃၉ ေရငုပ္သေဘၤာက လက္ခေမာင္း ထခတ္ျပလိုက္သံပဲလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။